انواع پروتز ثابت
پروتز های ثابت به دودسته اصلی تقسيم ميشوند
١-روكشهای تك واحدی single crown
٢-روكشهای چند واحدی Bridge
نوع اول زمانی استفاده ميشود كه يك دندان به دلايلی چون تروما(ضربه) بخشی از تاج دچار شكستگی شده يا به دليل درمان ريشه(عصب كشی) ترميم(پركردگی)وسيعی روی دندان قرار گرفته و دلايلی ديگر نظير اين موارد جهت بازسازی شكل دندان و همچنين محافظت از نسج باقی مانده دندان مورد نظر روكش ميشود،چون اين نوع پروتز فقط روی يك دندان قرار ميگيرد به آن روكش تك واحدی ميگويند.
نوع دوم زمانی استفاده ميشود كه بيمار به دلايلی يك دندان را ميكشد و دندانپزشك جهت جايگزينی دندان از دست رفته يك يا دودندان در طرفين ناحيه بی دندانیرا تراش ميدهند و يك روكش چند واحدی كه به هم متصل بوده را در آن ناحيه قرار ميدهد،كه در اين نوع روكش هم دندانهای طرفی يا به اصطلاح پايه ها روكش شده و ناحيه بی دندان هم توسط روكشی كه به روكش پايه ها متصل است جايگزين ميشود.اين نوع روكش در اصطلاح پُل زدن هم ميگويند.
دلايل بسيار مهمی كه زمانی دندانی ازدست ميرود و بايد جايگزين نمود شامل
١-زيبایی
٢-تكلم
٣-فانكشن(جويدن)
٤-هارمونی ( هماهنگی)سيستم دهان
در اين مورد زمانی دندانی از دست ميرود درصورت جايگزين ننمودن دندان از دست رفته رخ ميدهد اين است كه دندانهای كناری و مقابل ناحيه بی دندانی به فضای خالی حركت كرده و هماهنگی سيستم دهان برهم خورده و همچنين اگر بيمار بخواهد در آينده از پروتز استفاده نمايد جایی برای جايگزينی دندان از دست رفته موجود نيست.
پروتز ثابت (روكش):
پروتز ثابت يا روكش يا پروتز های چسباندنی،بعلت اينكه اين نوع از پروتز ها به دندان خود بيمار توسط موادی به نام سِمان متصل ميشوند و بيمار ديگر خودش نميتواند آنها را از دهان خارج كند به اين نام معروف شده اند.
يكی از مهمترين دلايل درخواست بيماران جهت استفاده از اين نوع پروتز عدم خارج سازی آنها از دهان جهت بهداشت ميباشد واين نوع راحتی باعث ميشود كه بيمار احساس بی دندان شدن را نكرده و از دندانپزشك خود هنگام بی دندانی درخواست دريافت اين نوع پروتز را كند.
روكش موقت
زمانی كه بيمار جهت درمانهای پروتز ثابت(روكش)به مركز درمانی مراجعه ميكند،دندانپزشك دندانهای مورد نظر را جهت ساخت روكش تراش ميدهد و قالبگيری راانجام ميدهد،اما بحث مورد نظر اين است كه زمان ساخت و آماده شدن روكش اصلی بيش از يك هفته زمان ميبرد و تا زمان آماده شدن روكش،دندانهای تراش خورده در چه وضعيتی در دهان بايد باشد،برای رفع اين مشكل دندانپزشك بعد از قالبگيری دندان،برای دندان مورد نظر روكش موقت تهيه ميكند،جنس اين روكش موقت متفاوت ميباشد(مانند:رزين،كامپوزيت،فلز و…)
نقش اصلی اين روكش موقت شامل
١-محافظت از دندان تراش خورده از شكستگی
٢-حفظ زيبایی
٣-جويدن
٤-تكلم
٥-حفظ وضعيت لثه اطراف دندان تراش خورده
٦-جلوگيری از حساسيت دندانهای زنده ای كه تراشيده ميشوند(حساسيت به گرما و سرما)
روشهای ساخت اين نوع از روكش با توجه به شرايط بيمار ميتواند متفاوت باشد يعنی در مطب يا لابراتوار دندانپزشكی آماده شود.
و روشهای ساخت آن نيز با توجه به مواد مختلف در ساخت آن فرق دارد،اما نكته مهمتر در مورد اين درمان هدفی است كه از روكش موقت انتظار ميرود را براورده سازد.
روكش موقت بعد از ساخت كاملاً پرداخت شده و صاف و صيقلی ميشود،تا از تجمع مواد غذایی و ميكروب روی آن جلوگيری كند.
پس از ساخته شدن روكش موقت در دهان بيمار قرار گرفته و بلندی آن در دهان چك ميشود و همچنين رابطه اش و هماهنگی آن با ساير دندانهای بيمار بررسی می شود.
بعد از آماده شدن نهایی با سمان(چسب)موقت روی دندان مورد نظر سمان می شود.
اين روكش تا پايان درمان يعنی زمانی كه روكش اصلی تحويل بيمار گردد در دهان بيمار می ماند،درست است كه مدت زمان استفاده از اين درمان كوتاه تر از درمان اصلی است اما مزايای آن بسيار ميباشد.
شماره تلفن مطب دکتر پوراحمدی :
" 026-32219153-4 "